Terugkeer naar de onschuld

Vroeger als we voetbal buiten speelden en de bal ging over een schutting een tuin in of raakte een raam, dan was er altijd wel één of andere ouwe zak die kwam zeiken. Op het veldje waar we altijd voetbalden, ging de bal regelmatig bij dezelfde man de tuin in. Die bal zagen we dan niet meer terug. Wat een ouwe zuurpruim was dat. Ik denk dat mensen vooral ‘oud’ en ‘zuur’ worden als ze het contact met het kind in henzelf verliezen.

Tegenwoordig ben ik die ‘ietwat’ ouwe zuurpruim. En zeg ik tegen de kinderen voor de deur dat ze moeten kappen met tegen de garagedeur te voetballen of met belletje trekken (belletje lellen). Wat is er gebeurd? Waarom kan ik niet meer in het hoofd van die elfjarige jongen kruipen en bedenken hoe het was vanuit het perspectief van het kind? Als mijn dochtertje van 6 naar me toe komt en tegen me zegt: ‘dat meisje zei dat ik haar vriendinnetje niet meer ben, omdat ik haar geen snoepje geef’, wil ik eigenlijk antwoorden: ‘Dan is ze je vriendinnetje toch niet meer? Ze is toch een onopgevoed stuk vreten en haar moeder een temeijer’. Maar het antwoord dat ik geef is educatief wat meer verantwoord. Iets in de trant van:  ‘Lieverdje, ze is alleen maar verdrietig dat ze geen snoepje heeft en daarom heeft ze iets gezegd, wat ze niet meent. Je zult zien, dat ze volgende keer wel weer gewoon met je wilt spelen en je vriendinnetje wilt zijn’. Het moet gezegd, papa of mama zijn is niet altijd makkelijk en eerlijk zijn is vaak niet de beste oplossing, helaas. Kinderen koesteren namelijk zeer weinig wrok. Mijn dochtertje is het hele voorval de volgende dag alweer vergeten, alsof dat meisje het nooit gezegd heeft.

De onschuld van die kleintjes is prachtig. Ik wou dat ik geen wrok zou koesteren. De onschuld leidt soms ook tot verbazingwekkende vragen. De ‘ouders’ die dit lezen, zullen ongetwijfeld ook weleens een vraag uit de mond van hun kleintje gehoord hebben, die ze absoluut niet aan zagen komen. Vragen als: Waarom kunnen we geen ijs voor ontbijt eten? Hoe weten vogels in welke boom hun nest is? Waar komen gedachtes vandaan? Wanneer leer je onder water te ademen?

Één van mijn favoriete films toen ik kind was, was ‘The Neverending Story‘. In die film is een scene waar de protagonist in een spiegel moet kijken en dan zijn ware spiegelbeeld zal zien. Kinderen houden ouders ook zo’n spiegel voor. Een kind dat tegen je zegt: ‘Papa, jij bent echt lief!’ en dan erachteraan: ‘Behalve als je boos op me wordt en tegen me schreeuwt. Dan vind ik je niet zo lief’. Dat is niet alleen hartbrekend, maar ook nog eens een echte ogenopener voor de belevingswereld van je kleine. Vanmorgen toen ik opstond, kwam mijn dochtertje in bed liggen en zei dat ze nog even samen wilde liggen. Ik zei: ‘ga maar liggen. Ik ga even plassen en kom dan zo terug’. Het gebeurt wel vaker dat ze in bed wil en dan valt ze meestal nog even in slaap. Ik ging na het plassen dus een koffie maken en ging aan de keukentafel even het nieuws op de iPad lezen (het WK is aanstaande, dus ik mag niets missen!) Drie minuten later staat mijn dochter naast me met een boos gezicht: ‘Je hebt tegen me gelogen!’ Het klinkt/is misschien cliché, maar kinderen zorgen ervoor dat je een beter mens wilt worden (niet dat het altijd lukt, maar dat vergeven je kinderen je wel, zolang je het maar probeert)

Ik zou willen dat mijn kinderen voor altijd onschuldig bleven. En vooral dus ook onwetend over wat een hoop lelijke dingen de wereld nu nog voor ze verbergt. Want de onschuld verdwijnt naarmate we leren dat er overal gevaren schuilen. De onschuld maakt plaats voor twijfels, voor wantrouwen. Ik wil mijn kinderen daar graag tegen beschermen, maar tegelijkertijd weet ik dat ze het (leven) alleen maar ‘the hard way’ zullen leren. Trial and error. Met vallen en opstaan. En soms ben ik jaloers op ze. Jaloers op hun onschuld. Dan zou ik willen dat ik kon terugkeren naar mijn eigen onschuld. The return to Innocence.

Ik wens jullie een onschuldige week. Volgende week vrijdag (de 13e) speelt Nederland tegen Spanje op het WK. We zullen zien wat dat voor column oplevert.