Welkom bij de nieuwe website van Jee Seri sluiten ×
+

Nathalie’s tale

Ik ontmoette een paar jaar geleden een meisje, waarvan ik de echte naam niet zal noemen. Maar voor deze column noem ik haar Nathalie. Ze was net verhuisd naar Nederland, omdat ze op de vlucht was voor haar vader, die haar mishandeld had en met de dood bedreigd als ze zou proberen te vluchten of het iemand zou vertellen.  Ze vertelde mij haar echte naam ook niet in het begin. Maar toen ik haar vertrouwen had gewonnen, durfde ze het aan zichzelf bij mij te zijn en mij haar verhaal te vertellen.

Het was voor Nathalie niet de eerste keer dat ze van leven probeerde te veranderen. De eerste keer was namelijk toen ze haar ‘thuisland’ ontvluchtte en zich vestigde in een nieuw land. Ze had geen idee wat haar te wachten stond en had ook totaal geen idee van privacy en vooral van privacybescherming. Ze schreef zich netjes volgens de regels in bij een nietszeggende gemeente en vroeg een persoonlijk nummer aan en opende een bankrekening. Aangezien ze behoorlijk paranoïde was door haar ervaringen, controleerde ze iedere dag op het internet of er iets over haar te vinden was. Tot haar verbazing gebeurde het meerdere keren dat ze ‘opeens’ in de telefoongids te vinden was of dat zoekmachines haar wisten te lokaliseren. Het was moeilijk voor haar om de contactgegevens van die websites te vinden en als ze al te vinden waren, kwam er of GEEN antwoord, of ze beriepen zich op wetten, die Nathalie niet begreep of nergens terug kon vinden. Een advocaat in de hand nemen was te duur. Meestal kreeg ze het na verloop van tijd wel voor elkaar om de gegevens van het internet te verwijderen, maar ze moest wel een aantal keren verhuizen, omdat haar adresgegevens langdurig op het internet te vinden waren en ze bang was dat haar vader gek genoeg was om haar daar op te zoeken.

Na een aantal verhuizingen was ze in staat wat langer in een stadje te verblijven en een leven op te bouwen. Maar telkens als ze een stap maakte in haar leven, was haar voetafdruk nog lang te zien. Vooral de digitale schaduw die haar achtervolgde was maar moeilijk uit te wissen. Daarom besloot ze opnieuw van land te veranderen en het over een andere boeg te gooien. Ze besloot van identiteit te veranderen. Ze verbrandde al haar spullen en ging met alleen een tasje met genoeg geld op reis naar Nederland. In Amsterdam ging ze naar de IND en loog ze over wie ze was en waar ze vandaan kwam en wat de reden was van haar komst naar Nederland. Het was niet makkelijk die leugen tot leven te roepen. De Nederlandse IND is nu niet de lastigste instantie om in het ootje te nemen, maar desondanks was het toch moeilijk voor haar om telkens weer te liegen. Om haar nieuwe leven met leugens te beginnen.

Ze kreeg uiteindelijk een nieuwe identiteit en hoefde zich geen zorgen meer te maken dat ze achterhaald zou worden door haar ‘oude’ identiteit. Ze werd vrijer en vrolijker en durfde zonder angst te leven. De MH17 ramp werd Nathalie echter ook fataal. Ze liep, net als velen anderen, mee met de stille tocht door Amsterdam. Om haar medeleven te tonen aan haar ‘landgenoten’, want haar nieuwe identiteit was een Nederlandse identiteit. En dat was ze geworden; Nederlandse. Tijdens de stille tocht werden foto’s gemaakt en het internet op gegooid door verschillende media. Nathalie’s vader zag toevallig één van die foto’s en wist waar hij moest zoeken. Met foto’s en de echte identiteit van zijn dochter ging hij instanties langs in Amsterdam en het bleek niet erg moeilijk om erachter te komen hoe ze tegenwoordig heette en waar hij haar kon vinden. Nathalie werd na een laatste verkrachting met 26 messteken om het leven gebracht.

Privacy bestaat niet. Privacyrechten bestaan niet. Velen van ons interesseert het niets, omdat we ‘niets te verbergen’ hebben. Maar voor Nathalie betekende privacy haar leven. Het was haar niet gegund. Rust zacht, lieve Nathalie.

Ik wens jullie een fijne week.

 

Share : facebooktwittergoogle plus
pinterest



1 Responses

Laat een bericht achter


Laat een reactie achter voor Margriet Koopmans Annuleer reactie