Vorige week vroeg ik jullie wat jullie zouden vragen aan God als jullie één vraag hadden. Uiteraard was deze vraag bedoeld voor mensen die in een God geloven. Welke God dan ook. Ikzelf ben een atheïst. Of, zoals sommigen zouden zeggen: een kafir. Radicaal denkenden gaan soms nog een stukje verder en nemen termen als ’ongelovige hond‘ in de mond.

De vertaling van kafir is volgens mij (al spreek ik geen arabisch): ‘ongelovige’, maar het wordt op verschillende manieren (zoals wel meer dingen uit de Koran, zo heb ik begrepen) geïnterpreteerd. Wat maakt iemand ongelovig? Als iemand in meer dan één God gelooft? Als iemand niet in een God gelooft? Als iemand wel in iets gelooft, maar het geen God noemt?

Ik hoorde van een goede vriend van mij (moslim) dat hij uit de Koran opmaakte dat alleen zijn God kon bepalen wie er op de goede weg was. Dat alleen zijn God bepaalde wie ongelovig was. En dat het zodoende mogelijk is dat atheïsten geen kafir zijn en dat er moslims zijn, die in feite kafir zijn. Door hun acties, hun beslissingen, hun levenspad.

Ooit vroeg iemand mij op facebook (ik meen me te herinneren dat het Centje Piet was) iets in de trend van ‘is het mogelijk dat er een geloof is, dat beter is dan een ander geloof’, of ‘dat er een geloof is waar meer waarheid in zit dan een ander geloof’. Dus met andere woorden: zijn/hebben alle geloven gelijk(waardig)? Het is een onderwerp waar niet zo 1,2,3 op te antwoorden valt. En al zou ik mijn persoonlijke mening spuien, dan zal (minimaal) de helft van de mensen het er toch niet mee eens zijn. Moslims zeggen dat de Koran de woorden van Allah zijn. Maar zelfs al zou dat waar zijn, dan nog is het vrij interpreteerbaar. Dus hoe uitvoering wordt gegeven aan een geloof is een keuze. Mijn partner is katholiek en haar geloof is best belangrijk voor haar. Ik vroeg haar ooit: ‘Is het voor jou geen probleem dat ik niet in jouw God geloof?’ Zij antwoordde mij dat ze al in een vroeg stadium van onze relatie met haar moeder had gesproken hierover. Ze had haar moeder gevraagd naar haar mening. Haar moeder had haar gezegd: ‘Als hij een goed persoon is, staat hij sowieso dicht bij God, onafhankelijk of hij daar zelf in gelooft’. Zij gaf dus min of meer hetzelfde antwoord als mijn moslimvriend. God bepaalt, niemand anders.

Maar wat bepaalt God? Alles dus? Vorige week schreef ik dat mensen wellicht een hele belangrijke vraag zouden stellen aan God. Een algemene vraag. Een vraag die betrekking heeft op de wereld. Waarom is er oorlog? Waarom gebeuren er rampen? Waarom leven er zoveel mensen in armoede? De antwoorden zullen we niet krijgen, want er is geen mens op aarde die MET God heeft gesproken. Wel praten de meeste gelovige mensen TEGEN God. En ik denk dat zelfs iedere ongelovige in zijn leven wel een moment heeft gehad dat hij TEGEN een God sprak. Op een moment van desperatie. Op een moment van weinig vertrouwen. Het vreemde is, of je nu in Allah of God of een andere entiteit gelooft, je kunt in principe alles herleiden tot een natuurlijke balans op aarde. Wij, mensen, maken zo een ongelooflijke puinhoop van moeder aarde, dan God of Allah of Gaea of wie/wat dan ook, de natuurlijke balans op aarde zal moeten herstellen.

Een simpel voorbeeld, dat niets met religie te maken heeft, maar wel duidelijk laat zien dat ‘iets’ de regie in handen heeft: ‘Mannen leven een gevaarlijker leven’. Mannenlichamen maken vanaf de puberteit grote hoeveelheden testosteron. Een hoog testosteron gehalte leidt tot agressiever gedrag, zowel bij mannen als bij vrouwen. Aangezien mannen veel meer testosteron bezitten, zullen ze veel vaker agressief en antisociaal gedrag vertonen. Mannen gaan daarom vaker dood. Niet alleen worden vrouwen ouder, maar mannen gaan in iedere leeftijdsgroep vaker dood dan vrouwen. Moeder aarde, of een godheid heeft hier een balanserende oplossing voor gevonden. Over de hele wereld worden namelijk veel meer jongetjes geboren dan meisjes. En zo is er voor ieder ‘probleem’ wel een oplossing. Natuurrampen, milieurampen, epidimieën, pandemieën, massa-executies, oorlogen, ongelukken, je zou alles kunnen herleiden tot een manier om een balans te herstellen.

Een ander voorbeeld, wat meer religieus historisch nu. Volgens het bijbelboek Exodus zouden er in Egypte tien plagen hebben plaatsgevonden. Volgens de bijbel een straf van God voor de Farao van Egypte, omdat hij de joden niet uit Egypte wilde laten vertrekken. Volgens de Koran was het Musa die uit naam van God negen tekenen kenbaar maakte aan de Egyptische Farao. Maar je kunt dit in feite ook zien als een opeenhoping van oorzaken-gevolgen. Een butterfly effect. Een manier van moeder aarde om zichzelf te reinigen.

Dus.. Of we nu aanhanger zijn van het christendom, het jodendom, de islam, het hindoeïsme, het boeddhisme of ergens anders in geloven, we zijn allen mensen en we hebben eigenlijk geen enkele invloed op wat er op aarde gebeurt. Iedere dag stellen we ons bloot aan ontelbare gevaren. Dan kunnen we dat maar beter doen met volle overgave en zonder terughoudendheid. Om Horatius te citeren: Carpe Diem.

Pluk de dag en tot over twee weken (volgende week staat mijn column op http://fakka.nl/)