Welkom bij de nieuwe website van Jee Seri sluiten ×
+

My main man…

Toen ik een jaar of 14 was had ik een beste vriend waar ik iedere vrijdagavond langsging. Vaak bleef ik slapen, aangezien hij niet zo dichtbij woonde. Hij kwam uit een, in mijn perceptie, stabiel gezin. Zijn vader had een goeie baan en verdiende genoeg om het gezin te onderhouden. Zijn moeder had genoeg hobby’s en leek ook de opvoeding van hem en zijn twee zusjes perfect onder controle te hebben. Er was veel communicatie. Er werd gesproken over gevoelens en over alledaagse dingen. Ook werden zwaardere onderwerpen niet geschuwd. Er werd gezond gegeten. Men ging op tijd naar bed en iedereen hielp mee in de huishouding. Er werd niet veel geklaagd of gezeurd. De sfeer was harmonieus te noemen. En van de drie kinderen zou je kunnen zeggen dat ze een goede opvoeding genoten. Als ik daar was, werd er van mij verwacht dat ik me netjes gedroeg, at wat de pot schafte, me aan de regels hield en ook hielp met de klusjes in en rond het huis. Dat gebeurde dan ook. De moeder van mijn beste vriendje was een vrouw waar je respect voor had.
Lees Meer

Share : facebooktwittergoogle plus
pinterest

Dank je…

Tja… Wat zal ik zeggen. Hartkloppingen vanwege problemen in de privésfeer? Nèh, ik heb teveel respect voor Marco van Basten om daar grappen over te maken. Ik  zou ook kunnen zeggen dat ik betaald word door Airfrance en derhalve ook staak. Maar ja, ik zie geen link tussen Jeeseri en Airfrance. Behalve misschien dat ze allebei nogal uit de hoogte doen? Ik heb even gedacht aan het Ebolavirus te faken, maar ik ben geen vrouw, dus faken is geen kwaliteit van me. De waarheid dan maar. Een  samenloop van omstandigheden (medisch onderzoek, examen voor mijn studie en crashen van computer (ik weet het, dat is een veelgehoorde smoes in sommige bedrijven, maar het is echt de waarheid)) zorgden ervoor dat ik even niet in staat ben geweest de wekelijkse vrijdagse column af te krijgen/op de site te krijgen. Ik beloof plechtig beterschap.

Ik had twee weken geleden wel een gedicht af. Bij deze dan maar…
Lees Meer

Share : facebooktwittergoogle plus
pinterest

Inburgeren

Ik heb een poosje in het buitenland gewoond en ik herinner me nog goed mijn eerste schooldag na mijn emigratie. Ik had me ingeschreven voor de verplichte cursus ‘Deens voor beginners’, maar had de pech dat ik op dat moment de enige was in mijn woonplaats die aan de cursus wilde beginnen. Dus ik kon kiezen: wachten totdat er voldoende kandidaten waren om een nieuwe klas te beginnen of instromen in een klas die al een poosje bezig was. Aangezien ik zo snel mogelijk wilde beginnen, koos ik voor de laatste optie. Op zich niet een heel groot probleem, omdat het Deens toch best wel op het Nederlands lijkt en het dus niet moeilijk voor me zou moeten zijn het snel op te pikken.
Lees Meer

Share : facebooktwittergoogle plus
pinterest

Nathalie’s tale

Ik ontmoette een paar jaar geleden een meisje, waarvan ik de echte naam niet zal noemen. Maar voor deze column noem ik haar Nathalie. Ze was net verhuisd naar Nederland, omdat ze op de vlucht was voor haar vader, die haar mishandeld had en met de dood bedreigd als ze zou proberen te vluchten of het iemand zou vertellen.  Ze vertelde mij haar echte naam ook niet in het begin. Maar toen ik haar vertrouwen had gewonnen, durfde ze het aan zichzelf bij mij te zijn en mij haar verhaal te vertellen.
Lees Meer

Share : facebooktwittergoogle plus
pinterest

Beter goed gejat dan slecht verzonnen

Als stukjesschrijver, blogger of columnist (pick your favorite word) schrijf ik niet alleen, maar lees ik ook meer dan wanneer ik niet schrijf. Soms kom je stukjes tegen die lijken op wat je zelf denkt of soms zelfs wat je zelf geschreven hebt. Soms kom je iets tegen met hetzelfde onderwerp of dezelfde strekking. En soms kom je iets tegen dat je zelf graag had willen schrijven, maar nooit gekund zou hebben. Dat gebeurde me deze week. Een brief van een vader (of een moeder) aan zijn (of haar) zoon.
Lees Meer

Share : facebooktwittergoogle plus
pinterest

Open huis

Een goede vriend van mij had een eigen huis. Een behoorlijk groot huis, net als ik. Hij was, net als ik, sociaal ingesteld en op een  bepaald moment in zijn leven opende hij zijn huis voor vreemdelingen. Ik vond het bewonderenswaardig, wat hij deed, en volgde zijn voorbeeld. Er was echter één groot verschil tussen ons. Aangezien ik MIJN huis open stelde voor vreemdelingen vond ik, dat ik het recht had regels op te stellen en aan te geven aan mijn gasten wat ik van hen verwachtte. Mijn vriend deed dat niet. Hij zette de deur open met een bordje waarop stond ‘iedereen welkom’.
Lees Meer

Share : facebooktwittergoogle plus
pinterest

1 2 3 4 10